Wij wonen al ruim een decennium in de Groningse Veenkoloniën. Met plezier. We zijn net verhuisd naar de Drentse kant van de Semslinie. En we hadden net landelijke verkiezingen. Niet echt verrassend heeft hier de eenmanspartij van Geert zwaar gewonnen. Overal in de Veenkoloniën kreeg die rond 30% van de stemmen, met een uitschieter naar ruim 40%. Een eeuw geleden was het hier vooral de feitelijke eenmansstichting van Anton die hoog scoorde. Wij zijn echt niet blij met deze scores, maar zitten we nu werkelijk in het joden- en vreemdelingenhatende deel van Nederland? Dat ligt ingewikkelder. Want een zeemeeuw vliegt zelden in groepsformatie.
Nederland, inclusief het politiek correcte progressieve deel ervan, heeft namelijk de asielaanmelding volstrekt exclusief naar Ter Apel verbannen. Aanmeldcentra elders heeft ze jaren geleden al gesloten, de bemensing van het COA zwaar ingekrompen en opvangplekken in groten getale gesloten. Maar Ter Apel is veilig buiten zicht voor het merendeel van haar burgers.
Dat aanmeldcentrum is al jaren te klein en onderbemensd. De doorstroom naar de rest van Nederland wordt hardnekkig en kleingeestig geblokkeerd door al die gemeenten elders die ‘onvoldoende draagvlak’ of ‘onredelijke eisen’ aanvoeren als excuus om niet of veel te weinig asielzoekers op te vangen.
Gek genoeg wordt aan Ter Apel nooit gevraagd naar draagvlak – wat er trouwens is, zelfs nu een kleine groep kansarme asielzoekers de boel echt versjteerd – en worden de redelijke afspraken met de gemeente consequent niet nagekomen. In de Veenkoloniën doen mensen namelijk wat ze al meer dan een eeuw doen: roeien met de riemen die ze hebben. En daarbij laten mensen gewoon hun hart spreken. Want, zegt burgemeester Jaap Velema: “Ondertussen bakkeleit politiek Den Haag over een asielstop en tegelijkertijd is de instroom er nog wel en moeten we de mensen die naar ons land vluchten voor oorlog en geweld op een fatsoenlijke manier opvangen.”
De overheid noteert dat netjes, maar doet niet meer dan de zoveelste oproep van de staatssecretaris. Op dit moment zijn er weer honderden mensen meer in Ter Apel dan maximaal kan. Zeer binnenkort komt de VN op officiële inspectie. Maar Den Haag laat het probleem dus gewoon in Groningen liggen. Dat is al heel lang traditie.
Nu zou je denken dat al die rechtse stemmers hier te hoop gaan lopen. Tegen de asielzoekers. Maar koud twee weken na de verkiezingen beslissen gemeenteraden in Stadskanaal en Borger-Odoorn dat er op stel en sprong noodopvang geregeld wordt voor honderden mensen. Daar moeten die raadsleden even stevig over praten, want er zijn zorgen. Niet over ‘draagvlak’ of ‘eisen’, maar over het feit dat de rest van Nederland hen gewoon in het veen laat zakken. Precies dàt is het gesprek dat wordt gevoerd. En toch besluiten ze tot meer opvang. Méér – en dat gaan we regelen.
Die Drentse gemeente – nu ònze gemeente – laat droogjes weten dat het extra komt bovenop de tientallen opvangplaatsen die ze al hebben voor mensen die in de asielprocedure zitten en voor Oekraïners. Die opvang verloopt trouwens ‘probleemloos’, zegt de gemeente. Niet in de laatste plaats omdat er genoeg vrijwilligers zijn voor de begeleiding.
Hebben we hier blonde Geert nu al gezien om zijn kiezers een hart onder de riem te steken? Nee hoor, hier valt voor zijn stokpaardjes kennelijk niets te halen. Want woorden zijn krachtig, maar het komt aan op daden. En dus vangen we hier mensen op, zelfs als we het er niet mee eens zijn.