Even voorstellen: ik ben Marien Grashoff en ik werkte tot 1 oktober 2023 als predikant in Wildervank. Nu ben ik met emeritaat.
Dat doet er niets aan af dat ik ben geïnteresseerd in alles wat geloof, theologie en kerk helpt om zichzelf opnieuw uit te vinden in de 21e eeuw. We leven tenslotte in een verandering van tijdperk en ook geloof en kerk zijn daar volop aan onderhevig. In dat alles blijft de herontdekking van de Joodse wortels van het christelijk geloof, juist in vieren en leren, voor mij een vast oriëntatiepunt.
In mijn leven heb ik een paar dingen gedaan. Ik werkte als onderwijzer, huishoudelijk assistent en verpleegkundige. Daarna studeerde ik theologie in Kampen en Amsterdam met als hoofdvak middeleeuwse kerkgeschiedenis en een scriptie over het Latijnse verhaal van Sint Brandaan. Er is ook een Middelnederlandse versie van het verhaal en Duitse versies hadden aandoenlijke illustraties. Sinds 1995 werk ik als predikant in de Protestantse Kerk in Nederland, met een Schots intermezzo bij The Iona Community en de Church of Scotland.
Verder ben ik gezond verslaafd aan open-source software en met name Linux. LinuxMint was mijn favoriete distro voor desktops of laptops. Uiteindelijk ben ik bij Kubuntu beland voor de desktops. Server en VPS draai ik gewoon op Ubuntu. Ooit begon ik met lessen op de commandline, aan De Avondschool in Oostende, waarna we door mochten naar Mandrake. Thuis gebruikte ik toen (open)SuSE en verder mag ik graag iets anders proberen in VirtualBox. Voor mobiele apparaten is het uiteraard allemaal Android. Mijn stukjes komen voort uit de dagelijkse praktijk van een user/administrator. Aanvankelijk in het Engels, maar omdat in die taal al genoeg geschreven wordt, nu in het Nederlands.
Daar zal ik het op deze website dan ook vooral over hebben: open-source. Verder zijn er peinzels: diverse overpeinzingen, bijvoorbeeld naar aanleiding van een boek of een wandeling. Tenslotte kunnen ook mijn recente preken hier teruggevonden worden. Toch maar weer…
Onze oude website staat nu in de wachtstand tot we daar een nieuwe bestemming voor hebben gevonden. En dat duurt nu al een decennium…
P.S. Het blijkt dat er een naamsverwarring kan optreden, maar ik heb geen enkele betrokkenheid bij of wetenschap van de activiteiten van de Stichting in Grazige Weiden, die ik overigens alle zegen op haar werk toewens.
PP.SS. ‘Grazige Weiden’ horen kennelijk echt thuis in Groningen. Het was de naam van het eerste, echte en tevens eenmalige Groninger popfestival op 15 augustus 1970 in het Stadspark. Toen zat ik nog onwetend in de schoolbankjes…
En waarom heet deze website Grazige Weiden? Afgezien van de familienaam? Laat het gedicht ‘Al die mooie beloften’ van de vroegere mede-Noorderling Rutger Kopland een hint zijn… (uit de bundel Dit uitzicht, 1982 – er is een eerdere versie, in sonnetvorm). Of ga meteen naar de brontekst…
Al die mooie beloften
De grazige weiden, de stille wateren,
ik heb ze gezocht en inderdaad
gevonden, ze waren nog mooier
dan mij was beloofd,
prachtig.En in dit liefelijke landschap de zoon
van de maker, aan een boom genageld,
maar geen spoor van geweld
of verzet, alleen maar
vrede, rust.Zijn lege ogen kijken het landschap in,
om zijn mond spelen eeuwige vragen,
waarom dan, wie ben je,
waar was je, e.d.Zonder verwijt, hij moet hebben geweten
wat er zou gaan gebeuren.
Ik heb geen antwoord.